Dieren uit het veld

Vandaag zijn we het veld maar weer eens ingegaan. Het is begin april en erg warm voor de tijd van het jaar. De diertjes komen door het warme weer massaal tevoorschijn. Het inventariseren kan weer beginnen. Helaas is alles wel beperkt door het coronavirus, maar wij blijven ver van elkaar op het veld, veiligheid voorop. Naast twee wilde zwijnen hebben we ook kleine dieren waargenomen. Wat ons opviel was dat er veel verschillende soorten vlinders rondvlogen.

Zoals de citroenvlinder, het witje, een dagpauwoog, dikkopjes. 

En hiernaast het groentje. Ze vlogen met z'n vieren om elkaar heen. Hoger en hoger.
Dan komt er één naar beneden en gaat dicht bij mij op de grond zitten. Heel voorzichtig probeer ik hem te fotograveren. En dat lukt.

Maar ook de kleine vuurvlinder waagt het om naast me op de grond te landen.

Wat een prachtige kleuren. Zo teer en toch zo sterk. Van de kleine vuurvlinder heb ik er maar één gezien. 

Natuurlijk waren er nog meer insecten, want daar kwamen we toch voor. Veel nimfen van sprinkhanen en wantsen en spinnen uiteraard. En natuurlijk allerlei bijtjes en hommels. Wij hadden wel een heel mooie spin. De korstmosrenspin. Deze is heel moeilijk waar te nemen. 

 Kun jij hem zien zitten? Heel erg verstopt drukt hij zich tegen de stam. Wat een wondermooi diertje is het toch. 

Dit is de grauwe veldwants, die komen we net tegen. Hij komt uit de familie schildwantsen. Ooit was hij zeldzaam, maar hij rukt steeds verder op in Nederland. Hij loopt tegen deuren en ramen op om een overwinterplekje bij jou binnen te bemachtigen. 10 jaar geleden was deze soort nog zeldzaam.
Hij wordt ook wel de grauwe schildwants genoemd.

Natuurlijk hebben we nog veel meer gezien, maar dat is weer voor de volgende keer. We blijven ons verwonderen hoe al deze dieren er weer anders uit zien. Van elk dier hier op de foto's zijn weer zoveel andere, totaal verschillende soorten en ondersoorten. Een wonder van de Schepper. 

Toen ik de wants aanraakte, om hem iets te verplaatsen, kwam er plotseling een heel apparte geur aan mijn vinger. Het bleek dat de wants de geur afscheide. Onaangenaam was het niet, maar wel appart om dit te beleven. Kleine stinkerd. 

Om half drie hielden wij het voor gezien. Omdat het in het veld erg drassig was, hadden we het nodige water in de schoenen staan. Gelukkig was de temperatuur ruim boven de twintig graden, dus koud was het niet. Het was weer een rijke eerste veldwaarneming. Nieuwe soorten hebben we niet ontdekt, maar wel heel veel verschillende. Het is nog vroeg in het seizoen, we kunnen nog van alles gaan beleven.